Índice de documentos protocolizados polos notarios de...

Referencia

• ES.GA.27028.AHPLU/1.2.1.1.4.DNChantada.380.4.92515-06.

Signatura:

• Caixa 92515-06

Título

• Índice de documentos protocolizados polos notarios de Chantada en turno de oficio

Fecha de creación

• 1903 / 1925

Nivel de descripción

• Unidade documental

Volumen y soporte de la unidad de descripción

• 1 Unidade(s) de instalación compartida(s)

• Sánchez Platero, José (notario) ‌

Otros productores

• Veiga Neira, Jesús (notario) ‌
• Mendoza Ortega, José (notario) ‌
• Íñigo de la Granja, Pedro (notario) ‌
• Montero Losada, José (notario) ‌

Historia institucional/Reseña biográfica

• Segundo a Lei do Notariado de 1862, "o notario é o funcionario público autorizado para dar fe, conforme ás leis, dos contratos e demais actos extraxudiciais." As orixes do notariado remóntanse a Roma, onde a función notarial estaba dispersa entre varios oficiais públicos e privados. Nos primeiros séculos da Idade Media predominan as probas orais; pero no século XIII, coa recepción do dereito romano e o influxo da Universidade de Bolonia, que irradiou literatura notarial e profesionais formados, regulaméntase minuciosamente o documento escrito e o scriptor ten facultade autentificadora, polo que o documento xa ten carácter de instrumento público. En 1503, a Pragmática de Alcalá aproba as ordenanzas dos escribanos públicos, que regularán o oficio notarial durante toda a Idade Moderna e establecen como deben facerse os protocolos notariais ata a actualidade. Os escribanos podían ser de varios tipos segundo que foran nomeados polo rei, por un concello ou por un señor, segundo que estivesen facultados para actuar nun lugar concreto, nunha institución concreta ou en calquera punto do reino. Na Idade Contemporánea sepárase a fe pública xudicial e a extraxudicial, encargando a primeira aos secretarios dos xulgados e a segunda aos notarios. A Lei do Notariado de 1862 establece que haberá un só tipo de notarios, crea os distritos notariais, afirma que os protocolos pertencen ao Estado. Case a totalidade da documentación que transfiren as notarías son protocolos. A Lei do Notariado define protocolo notarial como "a colección ordenada das escrituras matrices autorizadas durante un ano".

Historia archivística

• O decreto de 13 de novembro de 1931 manda crear nas capitais de provincia que non sexan sede de colexio notarial os arquivos históricos provinciais para a custodia dos protocolos notariais centenarios. O Arquivo Histórico Provincial de Lugo créase en 1951 e en 1952 ingresan os protocolos do distrito de Lugo. Os procedentes dos restantes distritos da provincia son transferidos a partir do convenio subscrito entre a Consellería de Cultura e Xuventude e o Colexio Notarial da Coruña de 9 de marzo de 1992.

Alcance y contenido

• Contén rexistros de José Sánchez Platero entre 1903 e 1922, de Jesús Veiga Neira entre 1903 e 1922, de José Mendoza Ortega entre 1922 e 1925, de Pedro Íñigo de la Granja entre 1922 e 1924 e de José Montero Losada de 1925.. Inclúe ao final un índice cronolóxico de escrituras con indicación de outorgantes e pagamentos entre 1927 e 1928.

Condiciones de acceso

Descripción condiciones de acceso:

• Libre

Lengua:

• Spanish; Castilian

Características físicas

Estado de conservación:

• Bo

Existencia y localización de copias

• Existencia de copias: No existen copias