Valentín Lamas Carvajal (Ourense, 1849-1906) foi xornalista e poeta. Foi fillo de José Francisco Lamas e María Manuela Carvajales, cuxo apelido singulariza por primeria vez en 1870, cando é chamado a filas. Debeu quedar orfo de pai sendo neno. Da primeira infancia gardaba un recordo desacougante. Na súa cidade natal fixo os estudos ata marchar a Santiago de Compostela nos primeiros anos de 1870, onde cursaría a carrreira de Medicina, sen chegar a rematala. A perda da visión obrigouno a regresar a Ourense, para fixar unha residencia estable desde 1872, pasando algunhas tempadas noutras cidades e aldeas de Galicia. En Ourense casa en 1874 con Amalia Rosina Sánchez, con quen terá unha numerosa prole, da que só seis fillos chegaron á xuventude. Nese ano funda o semanario “El Heraldo Gallego”, do que sería director-propietario e no que colaboraría asiduamente coa sua escrita.
O mundo poético de Lamas Carvajal foi o agro e a vida labrega. Versificou a paisaxe galega dotándoa dun significado estético definido polo contraste entre unha visión dionisiaca de abondancia das colleitas e das vendimas fronte á tráxica fame que se aproxima coma unha pantasma cando as xeadas estragan a semente.
A súa obra poética máis importante recóllese en tres libros: Espiñas, follas e frores (1876); Saudades gallegas (1880); e A musa das aldeas(1890). Tamén escribiu obras en prosa, coma Gallegada (1887) ou o seu famoso O catecismo do labrego (1889). Pero a publicación que lle reportou máis notoriedade foi o xornal O Tío Marcos da Portela, comprometido e irónico, a favor da cultura galega.
Condicións de acceso
Características físicas
Material no que se rexistra a información:
Papel
Documentación relacionada
Existencia e localización de copias
Existencia de copias: No existen copias
Xunta de Galicia. Información mantenida y publicada en internet por la Xunta de Galicia