Antonio Tojo y Mariño de Lobera, orixinario do Pazo do Orxal (Arzúa), naceu en 1791 e casou con Manuela Vázquez Uzal, herdeira do pazo do Peñasco (Ordes).
Dedicou a súa vida á carreira militar, na que chegou a acadar o grao de Brigadier.
Durante a Guerra de Independencia, participou na batalla de Medina de Rioseco (1808) e no sitio de Astorga (1810), onde foi feito prisioneiro e conducido a Francia.
Despois de 1814, regresou a España e entre 1815 e 1819 ocupou o cargo de capitán do Rexemento de Milicias Provinciais de Santiago.
En 1820 loitou na Coruña, ás ordes do conde de San Román, contra os liberais e no 1822 foi encarcerado e deportado polo xeneral Quiroga. Fuxido da cadea, coa chegada dos "Cen Mil Fillos de San Luís" tomou parte no sitio da Coruña.
Despois da restauración do absolutismo, foi nomeado Tenente Coronel do Rexemento de Milicias Provinciais de Betanzos en 1824. Nese mesmo ano, creáronse os corpos de Granadeiros e Cazadores Provinciais da Garda Real coas compañías de granadeiros e cazadores dos Rexementos de Milicias e Antonio Tojo pasou a ser Comandante, primeiro, do terceiro Batallón do primeiro Rexemento de Granadeiros e, desde 1826, do terceiro Batallón do primeiro Rexemento de Cazadores.
Servindo na Garda Real, en 1829, acompañou á futura raíña, Cristina de Borbón, desde Valencia a Madrid, cando chegou a España para casar con Fernando VII.
Xa en 1830, foi destinado ao norte da península, onde interveu na acción de Bera, rexeitando, nesta localidade navarra, ao exército organizado polo exilio liberal e comandado polo xeneral Espoz y Mina. En outubro dese ano concedéuselle o grao de Brigadier.
Durante a primeira guerra carlista interveu na campaña do norte e en 1834 pasou ao primeiro Batallón do primeiro Rexemento de Cazadores Provinciais da Garda Real. Ao ano seguinte, ascendeu a Tenente Coronel do primeiro Rexemento de Cazadores.
En decembro de 1839 foi nomeado Comandante Xeral da Provincia de Ourense, posto no que permaneceu ata decembro de 1843, para pasar á Comandancia Xeral da Provincia de Pontevedra. En marzo de 1844 encargóuselle pórse ao fronte da liña fronteiriza con Portugal, establecida con motivo da revolta militar de Torres Novas no país veciño. Finalmente en 1847 abandonou a Comandancia da Provincia de Pontevedra.
Historia archivística
A documentación deste fondo foi conservada no arquivo familiar ata que José María Varela Rendueles, descendente de Antonio Tojo, a doou á Academia.
Alcance y contenido
Toda a documentación do fondo foi producida por Antonio Tojo, durante o desempeño das súas funcións no exército. A maior parte dela está formada por oficios e cartas. Ocasionalmente tamén se poden atopar avisos, certificados, circulares, informes, itinerarios, ordes, pasaportes, peticións, proclamas e relacións diversas.
Cronoloxicamente, aínda que a documentación comprende o período de 1810 a 1844, os anos máis representados son os de 1829 a 1831 e o de 1844.
Condiciones de acceso
Condiciones de acceso
Descripción condiciones de acceso:
Documentación de libre acceso, de acordo co art. 57 e 62 da Lei 16/1985 de 25 de xuño do Patrimonio Histórico Español, o art. 82 da Lei 8/1995 do 30 de outubro do Patrimonio Cultural de Galicia, así como polo estipulado no art. 56 e 58 dos Estatutos da Real Academia Galega.
Documentación relacionada
Existencia y localización de copias
Existencia de copias: No existen copias
Xunta de Galicia. Información mantenida y publicada en internet por la Xunta de Galicia