O pintor Ramón Parada Justel naceu no concello ourensán de Esgos o 15 de marzo de 1871. No ano 1882 trasládase coa súa familia a Ourense onde cursa o bacharelato e destaca como debuxante. Remata en 1888 e fai as probas de ingreso para a Escola da Real Academia de Belas Artes de San Fernando, obtendo o primeiro posto. Durante a súa estancia nesta academia acada varios galardóns. Posteriormente completa a súa formación cunha estadía en Roma para a que obtén unha pensión da Deputación Provincial de Ourense. Durante ese tempo adicouse ao estudo e a realizar distintas composicións entre as que destacan “Otra Elena Pompeyana” e “Esclava romana de Nerón”. Estas obras marcan a fin da súa etapa formativa. De volta en España exerceu como pintor decorador en Ourense e realizou distintos encargos como os fondos dun retablo para a catedral da cidade e a decoración do teito do Teatro Principal. Ao pouco tempo instálase de novo en Madrid onde abre un estudo no ano 1897. Alí deixou a pintura histórica que dominara ata entón a súa obra para adicarse ao retrato, a paisaxe e a pintura costumista. Así na Exposición Nacional de Bellas Artes de 1899 presenta as acuarelas “Los satélites” e “La urraca”, obras nas que entra de cheo na temática máis social. En 1901 acada a medalla da Exposición Nacional de Bellas Artes co cadro “El recuerdo de las joyas”. Este artista morre en Ourense o 13 de maio de 1902 a causa dunha enfermidade. A súa morte tan novo fixo que Felipe Bello Piñeiro o encadre na que el denominou “xeración Doente”, un grupo de pintores de finais do século XIX que morreron moi mozos.
Historia arquivística
Non se coñece a procedencia deste fondo nin a súa data de ingreso no arquivo.
Condicións de acceso
Características físicas
Material no que se rexistra a información:
Papel
Documentación relacionada
Existencia e localización de copias
Existencia de copias: No existen copias
Xunta de Galicia. Información mantenida y publicada en internet por la Xunta de Galicia