Xurde en virtude da lei de 15 de xullo de 1837 e denomínase Xunta Diocesana do Arcebispado de Santiago para a distribución do medio dezmo.
Por oficio do 14 de agosto de 1837 do Xefe Político da provincia noméanse os seus membros: Astray e Caneda por delegación do Xefe Político, André García en representación da Deputaciónn Provincial, un representante designado polo Intendente de Rendas, outro polos Gobernadores do Arcebispado, outro en representación do Cabido Catedralicio e dous cregos polo Clero do Arcebispado. En cumprimento do artigo 4º do decreto de 15 de xullo do 1837, o Xefe Político sería o encargado de presidila, aínda que neste caso faríao o seu representante.
Por real orde de 16 de setembro establécese a de Madrid en aplicación do artigo 5º da lei de 15 de xullo dese ano. O Presidente desta solicitaría o 9 de outubro dese ano á de Santiago:
1º Relación de dezmos e primicias arrendadas na provincia eclesiástica
2º Estado no que constase o produto íntegro e neto, en especie e en metálico, dos dezmos e primicias en administración a medidda que se recadase cada froito ou especie para que a Xunta formase o estado xeral de todo o reino.
3º Outro estado no que constase o percibido polo goberno dos dezmos e primicias para as súas atencións neste ano.
4º Outro co percibido polos partícipes legos ou eclesiásticos para si, para mantemento do culto ou para outros obxectos.
5º Relación do número de eclesiásticos, legos e outros con dereito a percibir haberes do medio dezmo e primicias, indicando a porcentaxe que lles correspondía polo artigo 3º do decreto do 15 de xullo.
Alcance e contido
Xa a lei 2ª do título 20 da 1ª Partida incorporará como lei a obriga de dezmar, partindo das disposicións dos canons 53 e 54 do IV Concilio de Letrán.
Entre a lexislación relativa á formación e ás actuacións tanto da Xunta Diocesan a Central -instalada en Madrid- como da de Santiago, mencionar o decreto de 15 de xullo de 1837.
A lei do 29 de xuño de 1837, sobre supresión de dezmos.
Hai unha instrución de 22 de xullo de 1837 da Dirección Xeral de Rendas ao respecto.
Lei de 29 de xullo de 1837.
A real orde de 3 de novembro de 1837 para que, en ausenza dos Xefes Políticos e dos Intendentes, fosen os Deputados Provinciais os encargados de presidir as Xuntas Diocesanas.
As reais ordes de 22 e 30 de novembro de 1837, polas que se encargou ás xuntas diocesanas e ao estado (os dous perceptores dos dezmos) da satisfacción dos gastos da Xunta Principal. Pola do 30 de novembro resolvíase, en atención ao proveído no día 22 sobre suplir os gastos da Xunta Principal, como se debía facer o prorrateo entre as Xuntas Diocesanas da metade dos gastos que habían servir para reintegrar á Colecturía Xeral de Espolios e Vacantes.
A real orde de 6 de decembro de 1837 sobre aumento dos honorarios de administradores de rendas decimais.
Tamén a real orde de 13 de decembro de 1837 pola que os Intendentes das provincias debían entregar ás Xuntas Diocesanas o que lles correspondese ata equiparalas co percibido polo estado e outra do 23 de decembro do mesmo ano comprensiva do anterior. Tamén se facía especial fincapé na do 13 de decembro no feito de que os Intendentes Provinciais non fosen omisos no cumprimento da lei de 16 de xullo, entregando ás xuntas diocesanas os froitos do medio dezmo.
A real orde de 18 de xaneiro de 1838 que ratificaba a do 16 de novembro de 1837 pola que correspondía pagar do acervo común do medio dezmo as pensións do arcebispo Posada -de Cartaxena- e dos párrocos xubilados.
A circular de 17 de febreiro de 1838, da Xunta Principal, que reiteraba a petición de informes ás xuntas diocesanas, que non cumpriran de xeito convinte , según se lles pedira en outubro de 1837. A falla destes informes impedía o cumprimento do previsto nos artigos 1º e 15º da lei de 16 de xullo de 1837 sobre a contribución do medio dezmo para indemnizar ás dioceses nas que os produtos non cubriran os gastos (xa que en febreiro remataba o ano dezmal e así se lles reitera a súa obriga).
Real orde de 30 de marzo de 1838 sobre o establecemento como vocais nas xuntas diocesanas (en sustitución dos bispos mais sen capacidade de delegar), dos gobernadores das dioceses en Sé Vacante ou daquelas que tivesen aos seus prelados extrañados ou separados.
Hai unha circular da Xunta Principal, de 2 de abril de 1838 na que se encarga ás diocesanas a elaboración dun orzamento que debía ser aprobado por esta.
O 14 de maio de 1838 a Xunta Principal emitiu circular clarificando de novo a forma de realizar os informes que se pediran en outubro do ano anterior, xa que os enviados non eran uniformes (sobre todo o número 2, no que debía constar o produto íntegro e neto, así en especie como en cartos, de dezmos e primicias en administración para formar un estado xeral que comprendese a totalidade do reino).
Hai proxecto de lei de xuño de 1838 para que a cobranza dos dezmos e primicias se continuase verificando como ata entón, até o remate do ano decimal (febreiro de 1839).
Documentación relacionada
Existencia e localización de copias
Existencia de copias: No existen copias
Xunta de Galicia. Información mantenida y publicada en internet por la Xunta de Galicia