Enrique Chao Espina foi natural de Viveiro onde naceu en1908. Ingresou aos dez anos no Seminario de Mondoñedo e remata os seus estudos sacerdotais en Lugo onde é ordenado presbítero no ano 1931. Máis tarde estudia Filosofía y Letras en Zaragoza (1934) e Maxisterio na Escola Normal de Lugo (1940). Doutor en Letras pola Universidad Central de Madrid con premio extraordinario pola súa tese “Pastor Díaz dentro del romanticismo” (1949), diplomado en Portugués pola Escola Central de Idiomas da Coruña. Gañou por oposición a praza de profesor agregado de Lengua y Literatura (1947) no Instituto de Puertollano (Ciudad Real) e uns anos máis tarde, tamén por oposición, a cátedra de Lingua portuguesa na Escola Superior de Comercio da Coruña, onde tamén foi catedrático na escola Universitaria de Estudios Empresariais, até a súa xubilación.
A súa extraordinaria formación humanística e o seu afán por divulgar a cultura galega fan del un articulista e autor prolífico, tanto na prensa galega como na española e americana. Como autor destaca pola enorme produción e a variada temática que abarca: historia, poesía zooloxía, libros de texto, investigación lingüística etc.
Membro da Real Academia Galega, primeiro como correspondente e máis tarde como numerario (1954). Cronista Oficial de Viveiro (1963), e membro de máis de cinco Institutos e Academias. Mais de 25 dos seus traballos foron galardoados con premios e mencións. Morre na Coruña en xaneiro de 1988.
Os documentos permaneceron en poder do seu produtor (e autor) ata a súa entrega ao Arquivo.
Alcance e contido
Son catro cadernos autógrafos con textos de libros de Chao Espina. Hai tamén unha copia dun artigo sobre Pastor Díaz publicado no Boletín da Rea Academia Galega.