As fontes, concentran a saída de augas naturais a través dun ou varios puntos. Poden ser sinxelas, cun único cano e un depósito, ou poden ser máis monumentais e artísticas, tendo estas un sentido menos utilitario.
Ademais do seu carácter práctico, acumulan lendas, tradicións e rituais ao seu carón.
Os lavadoiros empezan sendo pedras planas ou táboas á beira dun río sobre as que se lavaba a roupa, ata chegar a ter o chan empedrado, estar cubertos ou asociados a fontes para as persoas e bebedoiros para o gando.
Foron esenciais ata hai pouco. Non só facilitaban tarefas que agora están totalmente mecanizadas, senón que eran tamén auténticos centros sociais.
Estes vestixios de tempos recentes, case todos abandonados e comidos pola maleza, empezan a ser recoñecidos e recuperados como parte do noso patrimonio etnográfico.
De conformidade co establecido na Orde SND/388/2020, do 3 de maio, pola que se establecen as condicións de apertura ao público de determinados comercios e servizos, e a apertura dos arquivos, así como para a práctica do deporte profesional e federado, a partir do día 4 de maio de 2020 e ata nova orde, os arquivos que forman parte do Sistema de Arquivos da Xunta de Galicia prestarán os seus servizos, con carácter xeral, de forma telemática.
Pode consultarse en liña este tratado de caza do século XV, redactado na corte do rei portugués. Consérvanse 10 bifolios, 11 folios e 4 fragmentos, que corresponden aproximadamente á unha cuarta parte da obra. Estes pergameos, que inicialmente servían de encadernación de protocolos notariais, foron identificados e posteriormente restaurados no Arquivo Histórico Provincial de Lugo.