Convento da Nosa Señora do Socorro de Caión

Ligazón persistente

Convento fundado por Fernando Bermúdez de Castro en 1548 baixo a advocación da nosa señora do Socorro por bula do papa Paulo III. En 1555 a súa igrexa comeza a funcionar como parroquia atendida polo prior da comunidade. Os seus ingresos proveñen case na súa maioría da pesca da balea, mais cando esta comeza a escasear, as súas rendas caen bruscamente e presentan memoriais demostrando a súa indixencia. Tras a expulsión da Compañía de Xesús do territorios da Coroa española, aproveitan a vacante deixada por esta na cidade da Coruña para solicitarlle ao rei a ocupación do colexio que tiñan nela. O rei, por Real cédula do 22 de abril de 1770, concédelle as rendas e fincas do antigo colexio de xesuítas para o cumprimento das cargas espirituais que tiñan fundadas; e na súa Real provisión do 7 de xullo de 1774 autorízaos a trasladarse a estas instalacións, polo que a partir desta data toda a comunidade e administración dos bens do extinto convento de Caión pasan ao colexio de Santo Agostiño da Coruña.

Os fondos dos mosteiros e conventos desamortizados da provincia da Coruña ingresaron no ARG en virtude dunha orde ministerial do 10 de novembro de 1887, probablemente executada no 1888. Anteriormente, e desde o momento da exclaustración, a documentación permanecera en dependencias públicas e incorrectamente custodiada. Antes de 1851 estiveran en Galicia os comisionados da Academia da Historia e recolleran moitos documentos relevantes para a historia de Galicia.

O fondo comprende series documentais basicamente relacionadas coa xestión eclesiástica da comunidade, o goberno do seu señorío e a adquisición e administración do patrimonio do mosteiro. Unha parte da documentación que inclúe está composta polas series procedentes dos mosteiros e conventos que incorporou a principios do século XVI. O fondo conservado no ARG áchase moi minguado. Fundamentalmente son series documentais sobre a adquisición e administración do seu patrimonio.