Contadoría de Hipotecas de Noia

Referencia

• ES.GA.15030.ARG/1.2.2.1.3.

Título

• Contadoría de Hipotecas de Noia

Data de creación

• 1769 / 1862

Data de acumulación

• 1769 / 1862

Nivel de descrición

• Fondo

Volume e soporte da unidade de descrición

• 69 Unidade(s) de instalación

• Contadoría de Hipotecas de Noia ‌

Outros productores

• Contadoría de Hipotecas de Ferrol ‌
• Contadoría de Hipotecas de Noia ‌
• Contadoría de Hipotecas de Ortigueira ‌
• Contadoría de Hipotecas de Padrón ‌
• Contadoría de Hipotecas de Pontedeume ‌

Historia institucional/Reseña biográfica

• O oficios de hipotecas xorden no ano 1768 como froito da Real pragmática do 31 de xaneiro, que ordena a creación dun oficio de hipotecas nas cabezas de partido e de xurisdición que sinalasen as audiencias ou chancelerías. A súa intención era dar publicidade ás cargas dos bens raíces e así evitar o exceso de preitos e fraudes. Os oficios estaban a cargo dos escribáns de concello, que se encarcagarían de levar, en libros encadernados e foliados como os protocolos notariais, os rexistros independentes de cada vila do distrito, co asento, por anos, dos instrumentos notariais que recollesen hipotecas ou gravames, ou ben a súa liberación ou redención. Os libros tamén tiñan que contar cun índice para facilitar a consulta. En 1774 o Consello de Castela estableceu a obriga de inscribir os censos e hipotecas feitos perante notario antes de 1768, polo que é posible atopar escrituras moi anteriores. Estes oficios consolidáronse mediante dúas disposicións fiscais: - O Real decreto do 31 de decembro de 1829, coa súa instrución complementaria do 29 de xullo de 1830: os oficios pasan a denominarse “contadorías de hipotecas”, froito da creación do imposto chamado “dereito de hipotecas”, porcentaxe que se cobraba sobre a cantidade estipulada na translación dun dominio. Esta taxa debía aboarse no momento da toma de razón da Contadoría. - O Real decreto do 15 de xuño de 1845 modifica a súa organización: agora denomínanse “oficinas de rexistro”, dirixidas polos seus antigos oficiais. Este real decreto tamén reorganiza os libros, separándoos por vilas, con distinción entre propiedades rústicas e urbanas; outros para os arrendamentos e os índices correspondentes. Todos estes libros tiñan que estar foliados e rubricados en todas as follas polo administrador e polo xuíz de primeira instancia do partido. A Lei hipotecaria do 8 de febreiro de 1861, que crea o Rexistro da Propiedade, suporá a desaparición das contadorías de hipotecas en 1862.

Historia arquivística

• Os fondos das contadorías de hipotecas da provincia da Coruña ingresan no Arquivo a partir da Orde ministerial do 14 de decembro de 1957.

Alcance e contido

• Integran o fondo as seguintes series documentais: - Libros de translacións de dominio - Libros índices de fincas - Libros de arrendos - Libros de inscricións.

• Corresponden aso concellos de: -Boiro - Lousame - Noia - A Pobra do Caramiñal - Porto do Son.

Existencia e localización de copias

• Existencia de copias: No existen copias