As audiencias provinciais son tribunais ordinarios e colexiados que, no penal, coñecen en única instancia dos delitos dos sumario instruídos polo correspondente xuíz de instrución.
No civil tamén teñen competencias, sobre todo de apelación.
As audiencias provinciais en España teñen a súa orixe na revolución de 1868 e na constitución do ano seguinte, momento no que se consagrou a necesidade de separar a xustiza civil da penal, como se indicaba na Lei orgánica do poder xudicial de 1870.
O Real decreto do 14 do outubro de 1882 estableceu as audiencias do criminal nos partidos xudiciais e, dez anos despois, o Real decreto do 16 de xullo de 1892 reduciunas a unha por provincia, pasando a denominarse audiencias provinciais.
No século XX, coa Lei 122/1962, do 24 de decembro, introdúcense no orde penal os delitos sobre circulación e uso de vehículos. Outra norma importante foi a Lei 10/1968, do 20 de xuño, sobre as súas atribucións en materia civil como: coñecemento en recursos de apelación contra resolucións de tribunais municipais e comarcais, cuestións de competencia e acumulación de autos que se susciten, etc.
A Lei orgánica 6/1985, do 1 do xullo, do poder xudicial, reforzou as súas competencias. Así coñecerán en única instancia das causas por delitos, dos recursos contra resolucións en materia penal dos xulgados de instrución da provincia, dos recursos interpostos ante resolución dos xulgados de vixilancia penitenciaria en materia de execución e penas, e dos recursos contra resolucións dos xulgados de menores.
A Lei 38/1988 do 28 de decembro, de demarcación e planta xudicial, vén a confirmar a posición das audiencias provincias como o chanzo intermedio da xustiza ordinaria entre os xulgados de primeira instancia e instrución e os tribunais superiores de xustiza de nova creación
2.3 Lugares:
España. Residencia, sede: A Coruña
2.5 Funciones, ocupaciones y actividades:
Actividad:
As audiencias provinciais son tribunais ordinarios e colexiados que, no penal, coñecen en única instancia dos delitos dos sumario instruídos polo correspondente xuíz de instrución.
No civil tamén teñen competencias, sobre todo de apelación